Wat is ter toch àmoa an de hàànd. De lèu bint ontevrèine. Zie mekkert oaver de lillijke bouwdèuz’n op ’n Kol. De weg is verkèèrd of eslött’n en meteen löp het verkèèr vaste. De Albert Heijn is verhuusd noar ne plaatse woer vrogger de zigeuners stunn’n. Anne Marie zit noe argens op ’t industrieterrein. Het hèèle centrum geet op de schuppe. Hoolt’n gedegradèèrd en Blauw wit, gepromovèèrd noar de dèirde klasse. Möt de grôôte weg noe vuurgood dichte, ja of nee, het heult de gemoederen bèèzig. Doot doar een sausje biej van oen eeg’n gedacht’n en ie verzààndt in ne tunnel, met an ‘t èine toch wier een lechpunt. Ja netuurlijk, Hoolt’n steet disse wekke op de kop duur de triathlon. Een machtig grôôt gebuur’n, woer half Hoolt’n drôk met is. Alles möt er vuur wiek’n. Netuurlijk gif det vuur- en noadeel’n, mà loaw we bliej wèèr, det er nog wat gebuurt in ôôns môôie darp. Van oaver de hèèle wereld komt de sporters noar Hoolt’n, um met mekaa het gevech um de hèugste eere an te goan. Dan is ter nog zô’n grôôt spektakel, det zoaterdag van start geet, de tour de France. Ôk doar bint de lèu drôk met, met het invull’n van van alle liest’n en poeltjes. Wie geet er winn’n. Van de wekke kwam ik de grôôte man van ôôit, Jan de Groot, van de ronde van Hoolt’n tèèg’n. Drek kwam de ôôle verhaal’n noar boam’n. Wiej schrieft 1959, as twaalf jeuirigen rèè we met. Nee, neet in de kopgroep. Vaake lèèr we een half uur achter en môsse wiej op de wegwiezers kiek’n, um de weg noar Hoolt’n trugge te vind’n. Det is met de triathlon wà better erèègelt. Meer as duuzend vriejwilligers en net zo völle deelnemers zölt er vriejdag en zoaterdag kloar stoan, of van start goan. Verget vuural de kleintjes op vriejdag neet, wat is ter noe mèuier um oen ôôgappel of klèinkind brèèd lachend oaver de strèèpe te zeen kômm’n. Kortumme, loat de narighèid en het saggerein in huus en goat kiek’n hoe gezellig of ’t is op ’n Beeld en de Kalfstermanswèire. Noe nog hopp’n det de weergood’n ôôns een betje good gezind bint. Één dinge steet vaste, het wördt neet zôn ne laffe hette as de ofgelôôp’n tied. Vuur de rest loa ‘k ’t geerne oaver an de weerman. Vuurspell’n blif moeilijk, wat dèènk ie van Roglic, of toch mà Rachel Klamer.